Studenckie dylematy

fotografia z własnego portfolio

Idę przed siebie, choć nie zawsze jestem pewna swoich kroków.
Ostatnio mam pełno wątpliwości, czy to, co wybrałam jest właśnie tym, co dla mnie najlepsze?
Myślę, że każdy z nas postawił przed sobą choć raz takie pytanie.



Jeśli czujesz, że każdy kolejny krok kieruje Cię w stronę Twojego zatracenia, czemu nie zmienisz kierunku? Dlaczego brniesz w coś, co nie sprawia Ci żadnej radości a nawet wręcz przeciwnie? Odbiera Ci motywację i chęci do tego, by dokończyć to, czego oczekują od Ciebie inni. I zaczynasz kończyć to tylko dlatego, by sprawić komuś przyjemność. Komuś, tylko nie sobie.
Chciałabym zobaczyć w tym jakieś plusy. Mam dwa. Ale zdecydowanie więcej przeciwności, które opowiadają się za tym, by nie brnąć dalej w to, w czym tkwię. To nie dla mnie a im dalej, tym coraz bardziej o tym się przekonuję.
Tym bardziej teraz, gdy namiętnie wciąż dostaję sygnały z różnych stron w stylu "rób to, co kochasz i oddaj się temu całkowicie, walcz o swoje marzenia, bądź mistrzem w tym co sprawia Ci najwięcej przyjemności i ciesz się tym, ucz się i pracuj, ale taka praca będzie dla Ciebie wolnością, bo będziesz czuł spełnienie". Co robić? Nie daj się. Walcz, mimo wszystko. Rób to, co kochasz. Nie poddawaj się. Idź na całość. Takie proste i takie trudne? A może wcale nie? A co jeśli nie wyjdzie?
A co byś zrobił, gdybyś wiedział, że wyjdzie? ;)
I znów w głowie ten Happysad "Kochanie, damy radę, ale... trzymajmy się razem".

Polecam jeden filmik. Wszystkim studentom i tym, którzy mają/ miewają podobne wątpliwości i uczucia. Kto wie co przyniesie czas? A nóż się uda?

https://www.facebook.com/video.php?v=768542706515967&pnref=story

Dziś trochę o marzeniach.
Sesja jest tak bardzo zajmująca, że człowiek chciałby się na chwilę oderwać.
Dorzucam kilka piosenek i kilka zdjęć zrobionych w tym tygodniu.
Na fotografiach Antonina, w Bibliotece Głównej UKW w Bydgoszczy.

dobrze, że chociaż ludzi blisko siebie mam dobrze dobranych :))

dobrze, że jesteście :* i bądźcie!